Ben sizin, dağım sizin, yeşil kucağım sizin
En güzel çiçeklerim, en körpe çağım sizin.
Güneşin sıcağını süzüp veren yer, benim.
Evi, damı, harmanı serinleten yer, benim.
O menekşe, o mine, o sarı, pembe güller,
O güllerin dalında coşup duran bülbüller,
O çiğdemler, o otlar, o yanıklar pınarı,
O böcekler, o kuşlar, o bal taşıyan arı,
Benim bağrımda doğar, gelişir, bollaşırlar.
Ben olmasam, yıllarca kimsesiz kalır kırlar.
Nerelerde yaşarsam oralarda hayat vardır.
Otu vardır, kuzu vardır, titreşen kanat vardır.
Köye kente bereket benim varımla iner,
Bu yüzden de yokluğun sıkıntıları diner.
Yere bolluk getiren bulutlar benim malım,
Çünkü bu bulutları ben çeker, ben toplarım.
Gelirler bana onlar, yağmuru sağa sağa,
Bu sayede bozkırlar döner bahçeye bağa.
Tahsin BİLENGİL
